Στον κόσμο του μέλλοντος, οι ηθοποιοί έχουν αντικατασταθεί από ρομπότ-ομοιώματά τους. Σκηνοθέτης και καθοδηγητής τους κατά τη διάρκεια της παράστασης, είναι ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής. Τεχνικά οι κούκλες-ρομπότ "ηθοποιοί" είναι τέλειοι, αλλά τους λείπει το συναίσθημα, η καλλιτεχνική πνοή και η συγκίνηση της δημιουργίας, στοιχεία που διαθέτει μόνο ο "ατελής" τεχνικά άνθρωπος - ηθοποιός.
Έτσι, αυτός ο τελευταίος σε μια έκρηξη όχι μόνο καλλιτεχνικού πάθους, αλλά κυρίως ανθρωπισμού και υπαρξιακής δικαίωσης, ο πρώην ηθοποιός και νυν καθαριστής στο θέατρο, θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις επανεμφάνισής του σ' ένα έργο στο οποίο κάποτε είχε θριαμβεύσει.
Κι απ' τη στιγμή αυτή, μέχρι τη συμβολικά μεγαλειώδη έξοδό του απ' τη σκηνή, ο θεατής-αναγνώστης παρακολουθεί την αγωνιώδη πορεία του ανθρώπου-ηθοποιού που πάσχει προσπαθώντας να ολοκληρώσει τον εαυτό του και το έργο του, ερμηνεύοντας έτσι την ύπαρξή του
Ο Walter M.Miller καταφέρνει άριστα να μας δώσει το μέτρο του ψυχισμού του και της ψυχολογικής διείσδυσής του στο άδυτο του ήρωα γι’ αυτό και το Dar(f)steller θεωρείται μια από τις ωραιότερες νουβέλες του. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Analog το 1951 και βραβεύτηκε στη συνέχεια με το βραβείο HUGO..
(από εισαγωγή και οπισθόφυλλο του βιβλίου)
