Γνωστή λοιπόν καθώς είμαι για την περιέργειά μου (και για να πω την αλήθεια ελλείψει εισιτηρίου η πρόταση ήταν ακόμα πιο δελεαστική!)αποφάσισα να παραστώ। Δεν σας κρύβω πως στην αρχή είχα αρκετές επιφυλάξεις. Κάτι το γεγονός ότι το έργο βασίζεται σε εκθέσεις παιδιών δημοτικού, κάτι το ερασιτεχνικό του χαρακτήρα της ομάδας με έκαναν να πιστεύω πως αυτή η παράσταση ίσως και να μην ήταν και τόσο αξιόλογη...
Πόσο χαρούμενη ένιωσα όταν όλοι αυτοί οι φόβοι και οι αμφιβολίες διαψεύστηκαν πλήρως! Κατ'αρχήν, ο μικρός χώρος ήταν ασφυκτικά γεμάτος από ανθρώπους όλων των ηλικιών οι οποίοι απ'την αρχή μέχρι το τέλος δεν σταμάτησαν να γελούν, να σχολιάζουν και να πάλλονται συντονισμένα στο ρυθμό του έργου,ενός έργου σπονδυλωτού, γεμάτο ευρυματικότητα και πρωτοτυπία, χιούμορ, σάτιρα και προβληματισμό। Αναμφισβήτητα, πέρασα υπέροχα βλέποντας αυτά τα παιδιά γεμάτα κέφι και ταλέντο και συστήνω ανεπιφύλακτα να μπείτε στη διαδικασία να τους βρείτε, να τους μάθετε και να τους δείτε από κοντά για να διαπιστώσετε ιδίοις όμασι τα παραπάνω।
"Οχι, παίζουμε!"
Επιμέλεια κειμένων,κοστουμιών, μουσικής και φωτισμού: Άφαντοι
Σκηνοθεσία: Πέτρος Σπυρόπουλος
Λίγα λόγια για το έργο: Με υλικό από εκθέσεις παιδιών του δημοτικού της Ν. Ιταλίας αναμεμειγμένο με δημιουργική διάθεση με κείμενα άλλων βιβλίων,οι Άφαντοι σερβίρουν τον κόσμο από την ανάποδη, μέσα από τις διογκωμένες κόρες των ανήλικων ματιών ως τη μικρή, δική μας όραση, προσπαθώντας μέσα απ΄το παιδικό παράλογο να πάνε τις ενήλικες αλήθειες ένα βήμα πιο πέρα...
