Αλλού τη λέγανε Ιουδήθ, Μαρία κλπ κλπ...
Εδώ μάλλον τη λένε Ρόζα...
Και αν στη μνήμη του χαράκτηκαν δυο νύχτες,
στη δική της μια ατάκα μόνο παραμένει: "Θέλω να 'σαι αετός"
Και ύστερα την έψαξε παντού...
Στη Σαλονίκη, στα Λαδάδικα...
Μες τη μέση του δρόμου τη φώναζε απ'της νύχτας τα ηχεία,
αλλά αυτή του έσβησε τις λέξεις, για να μη τη φωνάξει πίσω ξανά...
Όμως, από ετούτη εδώ την ιστορία λείπει το όνειρο...
Αλλά και αυτή...
Και αυτός αποφασίζει να κάνει φίλο του τον Χάρο...
Του δίνει φωτιά και με ένα τσιγάρο στα χείλη αποχωρεί...
Από την Ιωάννα Νικολοπούλου
