Το 1949 ο Βασίλης Τσιτσάνης
τραγουδούσε με τη Σωτηρία Μπέλλου σ'ένα
κέντρο κάπου στην Αχαρνών.Ένα βράδυ
εκείνη μάλωσε με κάποιους "βασιλικούς" Θαμώνες του μαγαζιού και αποχώρισε.Τότε
ήταν που ο Τσιτσάνης γνώρισε την Μαρίκα
Νίνου και της πρότεινε να τραγουδήσουν
μαζί.
Ο κόσμος τους αγάπησε αμέσως και
οι επιτυχίες τους διαδέχονταν η μία την
άλλη.Έγιναν ζευγάρι και στη ζωή παρόλο
που ο Τσιτσάνης της ξεκαθάρισε πως δεν
θα διέλυε ποτέ την οικογένεια του για
να είναι μαζί.Πέρασαν κάποια χρόνια
έντονα,με ζήλειες, πάθη, γκρίνιες, χωρισμούς,ώσπου
η Νίνου μαθαίνει για την αρρώστεια
της(καρκίνο).Ο Τσιτσάνης της συμπαραστάθηκε
και την πήγε στο γιατρό ο οποίος της
πρότεινε να πάει για θεραπεία στην
Αμερική.Τότε εκείνη ζήτησε από τον
Τσιτσάνη να πάνε μαζί περιοδεία εκεί
για να κάνει και τη θεραπεία της.Εκείνος
μαθαίνοντας ότι η γυναίκα του ήταν έγκυος στο δεύτερό τους παιδί αρνήθηκε.Ο
οριστικός χωρισμός τους πλησίαζε.
Το
1954 ενώ η Νίνου ετοίμαζόταν για το ταξίδι
της περιοδείας,ο Τσιτσάνης της έδωσε
το τραγούδι "Τι σήμερα,τι αύριο,τι
τώρα"για ηχογράφηση. Μόλις το πήρε στα
χέρια της κατάλαβε αμέσως το νόημα των
στίχων.Της ζητούσε ξεκάθαρα να διακόψουν.Το έμαθε αμέσως μα μόλις πήγε να το ηχογραφίσει
ξέσπασε σε κλάματα και έφυγε από το
στούντιο.Όλοι κοιτάχτηκαν μεταξύ τους
σαστισμένοι.Η Νίνου επέστρεψε μετά από
λίγο και με κουράγιο και πείσμα ζήτησε
να συνεχίσουν.Η εισαγωγή του τραγουδιού
ξεκίνησε και εκείνη το είπε μια και έξω
χωρίς καμία διακοπή.Αν ακούσει κανείς
το τραγούδι προσεκτικά θα διακρίνει
τον πόνο και το παράπονο στην χροιά της
φωνής της.Η ερμηνεία της ήταν συγκλονιστική.
Τι σήμερα τι αύριο τι
τώρα
ας καθαρίσουμε μια ώρα
αρχύτερα,
του χωρισμού μας έφτασε
η ώρα,
μπορεί και για τους δυο
να ναι καλύτερα,
ας καθαρίσουμε μια ώρα
αρχύτερα.
Τι σήμερα τι αύριο τι
τώρα,
και αν περιμένουμε τι
θα κερδίσουμε
αφού η γκρίνια ξέσπασε
σαν μπόρα,
στον δρόμο αυτό και οι
δυο θα δυστυχήσουμε
και αν περιμένουμε τι
θα κερδίσουμε.
Τι σήμερα τι αύριο τι
τώρα,
αφού δεν γίνεται μαζί
να ζήσουμε
και αφού μας πήρε πια
η κατηφόρα
καλύτερα από τώρα να
χωρίσουμε
αφού δεν γίνεται μαζί
να ζήσουμε.
Απο το βιβλίου του
Ηρακλή Ευστρατιάδη "Μια ιστορία...ένα
τραγούδι", εκδόσεις Τουμπής.